Alexandre

Verborgen in het kleine, maar pitoreske dorpje Steenhuize kun je dit witte 18de- eeuwse herenhuis vinden: Eethuis Alexandre. We werden onmiddellijk hartelijk verwelkomd en naar een tafeltje gebracht. Gezien we hier met een Gastro Select bon waren konden we niet à la carte eten, maar dat wisten we reeds op voorhand, en dus keken we eens naar het menu dat we zouden krijgen. Zeer eenvoudig beschreven, maar het deed ons wel watertanden! Eerst zalm “Wild Sockeye”, hoevekip met krab, rund “grain fed” en “kersen” als dessert.

Nu al uitkijkende naar de eerste gang bestelden we een aperitief maison: champagne met triple sec en perzik. Het zag er een beetje vreemd uit door de perzik die zich letterlijk in de bodem van het glas bevond, maar het was verfrissend, en zoet genoeg om nog meer honger op te wekken.

Bij de (heerlijke) broodjes kregen we boter en een soort gemalen vlees, en dan volgden nog drie hapjes: een courgette soepje, paling in zure room met rode biet, en kibberling. Het soepje was een beetje flauw, maar de rest was een mooie aanzet voor de rest van het menu! Als we daar al naar uitkeken door de kaart, dan nu zeker na het proeven van deze lekkernijen.

Even later kwam het voorgerecht er aan: de zalm. Prachtig geserveerd, bijna te mooi om op te eten. Bijna. “Sockeye” is eigenlijk gewoon een ander woord voor rode zalm, tussen haakjes. Ik was even verwonderd dat dit een koud voorgerecht was, door de typische lijntjes van een grill, maar na de eerste hap was ik verkocht. Niet alleen was de zalm perfect gegrild, het ging ook volmaakt samen met de rest op het bord (courgette, tomaat en citroengras). Om vingers bij af te likken.

Terwijl we wachtten op het tussengerecht kwamen de drankjes er aan. Mijn vriendin bestelde een wijntje, ik had het eerder op een lekker streekbier. Tot mijn verrassing werd dit perfect uitgeschonken op tafel gezet. Dat durft wel eens anders zijn op restaurant, waar Koning Wijn geen concurrentie duldt. Toen kwam het tussengerecht er aan: de hoevekip met krab lag te pronken tussen de romanesco (een soort groene bloemkool), parmezaan en basilicum. Alweer een mooi staaltje kookkunst, hoewel de parmezaan mij iets minder kon bekoren.

Helaas was het dan een lange tijd wachten op het hoofdgerecht. Ik kan gerust een dik kwartier wachten na het afruimen op mijn volgende gerecht. Een half uur wordt mij al wat te lang, 45 minuten is overdreven. Toen het er eindelijk aankwam verdween mijn ongenoegen al snel: de cuisson van het vlees kon niet beter: zeer mooi saignant. De pont- neuf frieten smaakten, en de hofmeesterboter was zijn naam waardig.

Op het dessert was het gelukkig niet meer zo lang wachten (we zaten daar toch al bijna drie uren), en was zoals een dessert moet zijn: dé perfecte afsluiter voor een heerlijk menu. Ik geef toe dat ik wel dol ben op chocolade. Zo vertrokken we later dan verwacht, maar met een goed gevoel naar huis. Tijd voor punten!

De scores

• Eten: onmogelijk om hier iets slechts over te zeggen. Mijn minieme klachten waren slechts een kwestie van smaak, en dus verdient het eten hier met gemak 8,5/10.

• Bediening: het zaalpersoneel was vriendelijk, hoewel het afruimen wat efficiënter kon. Zoals jullie ondertussen al weten: ook de snelheid van de keuken hoort bij mij onder bediening. Het overdreven lange wachten op het hoofdgerecht (en het net, nét op tijd komen van de rest) doet deze score zakken naar 5,5/10.

• Prijs/kwaliteit: we betaalden voor het menu (bon niet gerekend) €49 per persoon, drank niet inbegrepen. Voor dit soort van smaakexplosies vind ik dat een zeer mooie prijs. Ook over de kwaliteit valt niet te twisten, dus ook nu weer 8,5/10.

• Sfeer en setting: het herenhuis ziet er van buiten af niet uit als een restaurant, maar binnen is het best leuk. Heel eenvoudig, maar het werkt wel. Supergezellig zou ik het nu ook niet noemen, maar het was netjes en mooi verzorgd. Ook het terras moet in de zomer leuk zitten zijn. Hier geef ik een 7,5/10.

Randall’s verdict

Je zou het niet direct verwachten in een dorpje dat twee straten groot is, maar Steenhuize (vlakbij Zottegem) verbergt een pracht van een restaurant. Heel jammer dat de bediening niet op z’n best was (maar wél heel vriendelijk), en dat de keuken wel heel erg traag was die dag, want Alexandre verdient eigenlijk meer dan 7,5/10 als eindscore. Het eten was subliem, het zag er mooi uit, en de prijs was echt wel in orde voor deze kwaliteit. Het is niet om de hoek, maar het zou mij betwijfelen moest ik hier niet meer terugkeren.

Klik zeker eens op de foto’s voor een grotere versie van de sublieme gerechten, en ga eens kijken op de website van Alexandre.